مجن شهری خوش آب و هواست و منطقه ای است ییلاقی که در دامنه رشته کوه های البرز شرقی با ویژگی های منحصر بفرد خود و 35 کیلومتری شمال غربی شاهرود و217 کیلومتری مرکز سمنان واقع شده و با وسعتی معادل3500 کیلومتری و جمعتی حدود 7000 نفردر نزدیکی نوار مرزی استان سمنان و گلستان به ماسوله کویر ایران لقب گرفته است. بافت قدیمی این شهر که بر بلندای کوهی قرار گرفته مانند روستای ماسوله گیلان به گونه ای ساخته شده که بام هر خانه حیاط خانه فوقانی است و این عامل چشم انداز بی نظیری را بوجود آورده است.این شهر به دلیل قرار گرفتن در منطقه کوهستانی، شهری بن‌بست است و تنها راه ارتباطی آن جاده‌ای آسفالت است که مجن را به شاهرود و بسطام ارتباط می‌دهد مجن با جاذبه های گردشگری متعدد و مردمانی خونگرم مستعد تبدیل شدن به قطب گردشگری منطقه است . بزرگتر ها و ریش سفیدان شهر نام مجن را بر گرفته از «جنت» می دانند و این نامگذاری به دلیل وجود درختان سر به فلک کشیده بوده به کونه ای که نور خورشید به علت انبوه درختان به زمین نمی رسیده است.

وجود قلعه های قدیمی و سفالینه های به دست آمده و نیز وجود دو درخت کهنسال اورس که در منطقه به نام  سور  مشهور است ، نشانگر این است که از زمان جاری شدن چشمه های آب , زندگی نیز حضور خود را در این منطقه خوش آب و هوا آغاز کرده و از قدمت دیرینه حیات و تمدن در مجن حکایت دارد. دو قلعه بزرگ به نام های قلعه کافر بالا و پایین واقع درمنطقه تنگه داستان و دره عاشقو که با قلعه گرد کوه دامغان در ارتباط بود، نمونه بارز دفاعی بودن منطقه مجن است. بافت قدیم و پلکانی مجن با وسعت 55 هکتارارمغانی نیکو از واقع شدن در حاشیه ارتفاعات البرز و محصور در میان کوه هاست.

در بافت قدیم شهر ، زیبایی دل انگیزی از کاربرد معماری بومی و اقلیم منطقه به چشم می خورد . مصالح بکار رفته در خانه ها از سنگ و چوب می باشد . روی دیوارهای سنگی اندود کاهگل بکار رفته و نمای ان را با گل قرمز اندود می نمایند. کوچه های تنگ و پر پیچ و خم و شیب دار آن با شیوه ساخت منازل مسکونی چشم انداز بافت را زیبا نموده است .در این شهر که در دامنه جنوبی رشته کوه البرز آرمیده ، می توان چهار فصل سال را به خوبی احساس نمود . با آغاز فصل بهار و رویش انواع گلهای وحشی ، سبزی های صحرایی و گونه های دارویی نوروز طبیعت را نوید می دهند .